top of page
Σε αυτά τα έργα είναι ξεκάθαρη η συνείδηση της απώλειας και της προσωρινότητας, η πινελιά δυνατή, αναμφίβολη, το χρώμα ξέπνοο, αυστηρό, σκληρό, δεν στολίζει, αλλά τονίζει την ασημαντότητα, το χρώμα έχει φύγει ήδη και τα απομεινάρια των πραγμάτων/ ενδυμάτων που κρέμονται στις πρόχειρες κρεμάστρες έχουν ήδη υποστεί τη φθορά της εντατικής ζωής. Αυτές είναι εικόνες από την προσωρινή κατοικία μας επί της γης, από το τράνζιτ, την διάβαση, χωρίς να υπαινίσσονται τίποτε άλλο.
Σπύρος Ζέγκος
bottom of page